Cheers

Hier zitten we dan in onze tweede campervan, gelukkig weer met cool design, onze blog te schrijven. De weergoden zijn sinds een aantal weken ons wat meer gezind. Het is heerlijk als je in de avond in het zonnetje “your tea” kan maken. Weer een nieuw woord geleerd, “your tea” is ook wel diner. Zonder de zon is het nog erg koud en door de mooie dagen is de nacht extra koud, rond vriespunt, maar we zijn er al wat beter tegen bestand.

De touchwood heeft zeker geholpen, want op denk ik een van de mooiste dagen hebben wij met een super leuke groep de Tongariro crossing kunnen lopen. Wat een onwijs gave ervaring was dat. Met skipalen (geleend van de leukste hostel eigenaar ooit) en crampons (weer zo’n woord). Nu mogen we ons toch wel enigszins ervaren alpine trekkers noemen! Dat moesten we zijn om de crampons te huren, “jawel” zeiden we allemaal met enige twijfel in onze stem. Niemand van ons had zin om veel te veel geld neer te leggen voor een gids die ons het prima gebaande pad over zou leiden. 19,4 km en 8,5 uur later hadden we het einde bereikt. Gelukkig hadden we 1 van de auto’s aan deze kant van de trekking geparkeerd. Daardoor moesten we wel ongeveer een uur wachten tot ze terug waren met de andere auto. Hierdoor waren we pas in het donker terug en kwam de hostel eigenaar al helemaal bezorgd naar buiten, want de crossing kan gevaarlijk zijn. Hij heeft daarna nog onze bestelde pizza’s opgehaald en met zijn alle gedronken op een mooie dag.

Nadat we ons vorige verhaaltje schreven zijn we met een boot mee gegaan om dolfijnen en of walvissen te zien. Als je niks ziet mag je nog een keer mee, 95% kans dat je ze ziet. Wij mochten nog een keer. Gelukkig zagen we de 2e keer dolfijnen en een brydewalvis. De dolfijnen kwamen super dichtbij, we konden ze bijna aanraken. We mochten er helaas niet mee zwemmen omdat ze een babytje hadden.

De dagen daarna hebben we de grootste boom van Nieuw-Zeeland gezien, de Kauriboom, in het native forrest. Na dit bos zijn we terug gegaan naar Auckland en via de ferry naar Waiheke Island gegaan. Hier hebben we van een heerlijk en uitbundig weekend genoten bij Debby en Dave. Net wat teveel wijntjes en vlees op tijdens de BBQ, ons eigen horrorverhaal gemaakt door in de gesloten tunnels van Stone Batter te lopen en natuurlijk een paar wijngaarden afgegaan.

We hebben weer iets van Malou’s bucketlist af kunnen strepen door van Napier naar Palmersthon-north te liften. 180km, 6 liften, 6 karakters en 6 totaal verschillende auto’s kwamen we op bestemming aan. Dankzij een tip zijn we ook naar een plaatselijke rugbywedstrijd geweest, de sport van Nieuw-Zeeland. Met name door de sterk uiteenlopende karakters hebben we de volgende dag gewoon weer de bus genomen naar Wellington, haha.

In Wellington hadden we een heerlijke Airbnb waar we volop gebruik van hebben gemaakt. Na onze vlucht naar Christchurch kon ons volgende avontuur in NZ beginnen. We hebben een superleuke week gehad bij John, Braidie, Ella en Nathan gehad. We hebben door het enthousiasme van John onze eerste babystapjes gezet om gitaar te leren en meer begrepen van de rugbywedstrijd die we hebben gezien. Door Braidie kunnen we nu zelfs op ons balkon iets laten groeien. Malou heeft zich ook nog over laten halen om een pluk haar blauw te laten verven, uitwasbaar, heel goed kijken ;).

Het zuidereiland bevalt ons erg goed. De beelden die we vooraf van NZ hadden waren toch meer gevormd door fotos van het zuidereiland. We hebben al op de meest mooie (en niet te vergeten: gratis) campsites gestaan. Rangitata Valley was dankzij de goede tip van Karen onwijs gaaf en off-the-beaten track. Iedereen gaf vooraf aan dat het zuidereiland rustiger is maar dat hebben wij nog niet zo ervaren, gelukkig wel bij Rangitata (ofwel Edoras voor de Lord of the Rings-fans. De wandeling die we hebben gemaakt waren super met alle besneeuwde bergtoppen. Aanrader is de Hooker Valley Track bij Mount Cook. Onze reis in NZ gaat voor ons gevoel erg snel maar gelukkig hebben we nog 3 weken voor de boeg.

CHEERS