Goodmorning Vietnam! And goodbye.

In elk toeristiche stad zie je borden of t-shirts waarop staat Goodmorning Vietnam. Hoezo!? Dit was een populaire film over een radiozender van de Amerikanen tijdens de Vietnamoorlog. Het voelt gezellig aan, terwijl we in de oorlogmusea van Hanoi en Saigon toch een heel ander gevoel krijgen. In Saigon was het museum erg indrukwekkend en heftig. De uitleg over de oorlog wordt eigenlijk gedaan aan de hand van foto’s. Dit zegt al meer dan woorden. Wat een indrukwekkende maar ook verschrikkelijke foto’s. Je staat eigenlijk 2,5 uur met tranen in je ogen. Ook zelfs nu nog vallen er doden door onontplofte bommen. Mensen worden met een handicap geboren door Agent Orange. 

Erg interessant om wat meer van de geschiedenis en cultuur van Vietnam te weten te komen. Nu wat luchtigere verhalen.  We hadden ons voorgenomen om regelmatig iets op onze blog te schrijven, maar eigenlijk hebben we bijna geen tijd, hahaha. We ondernemen best veel. Zo begonnen we in Hanoi. Deze stad voelde veel kleiner aan dan we hadden gedacht. Het enige heftige was dat er overal tuuterende scooters zijn, waar we (dankzij Joep) soms een sport van maken om er blindelings doorheen te lopen, wat tot nu toe zonder kleerscheuren en brandwonden gelukt is! Brandwonden op benen zien we erg veel bij toeristen. Na 2 dagen Hanoi kwam Jelle aan en zijn we de volgende dag naar Halong Bay gegaan. Zoals Doret zou zeggen hebben we deze op een mysterieuze wijze gezien (oftewel bewolkt). We hebben in heel Noord-Vietnam weinig zon gezien. Wat was Halong Bay prachtig! We hadden hier een supergave tour gedaan waarbij we weinig boten zijn tegengekomen. We zaten met 12 nederlanders op de boot (van de 15 ). 

13-3 zagen we Joep na al die tijd weer. Hij was na 10 minuten alweer irritant zoals ie af en toe kan zijn ;)! Super om met z’n vieren te zijn. Hanoi was een leuke stad voor een paar dagen met vooral fijne Note Coffee (zie foto’s). De egg-coffee is een specialiteit in Vietnam en super lekker. 

15-3 op naar Mai Chau. Gelukkig nog iets wat Joep nog niet had gezien. Best place in Vietnam. Heel authentiek, weinig toeristen (wel Vietnamese toeristen) en wat een omgeving. We hebben 2 dagen met de scooter de omgeving verkend, wat niet helemaal goed is gegaan. De eerste dag verkeerd gereden en de tweede dag geen scooterweer (regen, mist en wind). Aanrader daar Phu Luong national park. Malou en ik hadden een tof kleine homestay in een bamboohutje. Jelle en Joep zaten ontzettend luxe waardoor we de eerste dag lekker konden zwemmen. Uiteindelijk zijn we 3 nachten gebleven waar we elke dag bij onze homestay super lekker hadden gegeten, waardoor zelfs Joep en Jelle kwamen eten. Zoals gebruikelijk hier kwam de eigenaar elke keer twee shotjes zelfgemaakte ricewine met ons drinken. Wat bij de laatste avond wat uit de hand liep aangezien Joep een drankspelletje voorstelde. Thiep (de eigenaar) en Freek kregen er behoorlijk van langs. Tijdens deze toffe avond hebben we ook nog met alle locals gedanst tijdens een traditioneel feest op het grasveld. 

19-3 met de bus (twee keer zo goedkoop als de heenreis) naar Ninh Binh / Tam Coc. Hier hebben we twee nachten in het meest luxe hotel ooit geslapen (mede mogelijk gemaakt door Jelle). Hier te leuke avonden met z’n vieren gehad, lekker decadent met 100 briefjes van 1.000 dong een fotoshoot gedaan (ongeveer 4 euro), een bonte avond gehad, en genoten van een massage, sauna, jacuzzi en zwembad. Door deze activiteiten is er helaas wel een stoel gesneuveld waarvoor we 20 euro moesten betalen. We hebben ook wat cultuur gesnoven door de Bai Dinh Pagoda te bezoeken (blijkbaar werelds grootste) en door in Tam Coc ook tussen de rijstvelden te varen. 
Toen kwam het afscheid van Jelle en Joep. Was toch wel weer even gek om met z’n 2en te zijn. Malou miste haar familie toen ook even wat meer, want nu heb je helemaal geen familie meer om je heen. De mannen konden ook goed met zijn drieeen een front vormen tegen mij;). Maar ik ben ook op handen gedragen hoor, zie foto;)

22-3 op naar de hitte van Hue. Met een verschrikkelijk slaapbus van 12 uur. In het totaal zaten er 4 toeristen in de bus en lagen er ongeveer 5 Vietnamezen in het gangpad (de buschauffeur beunde denk ik wat bij). Daarom de eerste dag in de airco op onze kamer wat series gekeken. In Hue hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar het bijzondere verlaten waterpark gegaan met als afsluiter van de dag een heerlijk bezoek aan het strand (wat was Jelle jaloers ). 

24-3 zijn we met de scooter van Hue naar Hoi An gereden, via de Hai Van Pass. Dit viel een beetje tegen, we hadden het iets mooier verwacht. Daarnaast duurde het van 2,5 tot 3 uur maar liefst 8 uur met maar 1 lange stop bij de Elephant Springs, heerlijk verfrissend gezwommen in het heldere water. Door pijn in billen, heup en rug beseften we dat we niet van Hoi An naar Ho Chi Minh City wilden rijden op de scooter. 
Hoi An is een super chill maar wel toeristisch dorpje. Freek heeft een mooi pak laten maken en Malou een jurk. We zijn in een gezellig hostel gaan slapen waar we kroegentocht hebben gedaan en zelf springrolls hebben gemaakt. De keuken van Vietnam bevalt ons niet zo goed. 

30-3 na 5 dagen Hoi An weer verlaten en in een bus van 15 uur naar Dalat gereden. Hier hebben we de eerste dag meteen een countryside tour gedaan met wat mensen die we onderweg weer tegen waren gekomen. Uiteindelijk reizen we nog steeds samen met Anna (Duitse vrouw) en Asaf (Israelische man). De volgende dag hebben we een canyoning tour gedaan met uiteindelijk maar 5 mensen waardoor we verschillende dingen vaker mochten doen. Super toffe tour met als afsluiter The Washing Machine waterval. 
Dalat viel verder wel wat tegen aangezien iedereen hier super enthousiast over is, wat waarschijnlijk komt door de leuke activiteiten.

1-4 gelukkig maar 5 uur in de bus naar Mui Ne. Echt een strand plaatsje. Dit stadje vonden we dan weer leuker als verwacht, maar dat kwam waarschijnlijk omdat we hier ook even konden relaxen aan het strand. Het was wel onwijs wam, iets van 34 graden. In de ochtend naar de rode zandduinen (toen was het al 31 graden). Tjaa wat moeten we er van zeggen. De loonse en drunense duinen zijn net zo mooi!
Malou bleek aan het eind van de dag super erg verbrand te zijn, dus vanaf nu is het alleen nog maar factor 50! Voorlopig dan;)

3-4 kwamen we aan op onze laatste bestemming in Vietnam, Ho Chi Minh Stad, ofwel Saigon. 
Dit is wel echt een grote stad. Freek blij want nu kan hij naar de Mc Donalds, wat we dus zo gaan doen. Eerste 2 nachten in Long hostel verbleven, wat een super hostel is. Nu slapen we samen met Anna en Asaf op een familiekamer:P Bespaart kosten en is natuurlijk ook gezellig. 
Deze stad is toch wel een stukje duurder dan de rest van Vietnam. 
We gaan waarschijnlijk overmorgen naar de Cu Chi tunnels en daarna denken we zelf naar de Mekong Delta te gaan en zo door naar Cambodja. 
We zijn nu bijna een maand weg en de tijd gaat nu echt snel. In het begin hadden we het gevoel al langer weg te zijn, waardoor je denkt hoe houden we dit nog maanden vol. Sinds denk ik Hoi An hebben we er nu allebei juist erg veel zin in. We zijn nu ook wat relaxter en zien wel wat de dag ons brengt. Heerlijk gevoel!

Almost goodbye Vietnam!