Ze zei ja :)

Na een hele tijd gedroomd te hebben over een wereldreis hadden we uiteindelijk toch echt de knoop doorgehakt om het “gewoon” te gaan doen. Hiermee besloten we eigenlijk om onze baan op te zeggen, ons huis te moeten gaan verhuren, onze familie en vrienden thuis achter te laten (behalve Jelle en Joep want die zien we in Vietnam nog), een hoop missen wat er thuis gebeurd en zo kunnen we nog wel even doorgaan. We hebben het de laatste maanden ontzettend druk gehad met alles regelen voor de reis. Zoals iedereen wel weet zijn wij niet de types die zomaar onvoorbereid weg gaan en daarnaast moest ook heel het huis leeg gemaakt worden. Dit was toch een groter karwei dan we van te voren ingeschat hadden. Wat kan een mens toch veel spullen hebben, en dan te bedenken dat we de komende maanden uit een backpack moeten leven met slechts een aantal kleren, vooral voor Malou een uitdaging . 

8 maart 2017, de dag waar we zolang naar uitgekeken hebben is daar. De wekker gaat om kwart over 4, de laatste spullen in de auto zetten die naar de opslag op Freeks oude kamer moeten. Rond een uur of 7 zijn we op schiphol, de een wat zenuwachtiger dan de ander. Jelle komt ook nog even de “sleutels” van het appartement afgeven aan mama voor het weekend (eigenlijk wilde ie het foto-moment niet missen). Ik had al even in gedachten dat ik Malou ten huwelijk wilde vragen, alleen wanneer? Eerst dacht ik misschien moet ik wachten tot we ergens op een mooie plek zijn, maar dat hadden jullie allemaal al voorspeld, dus dat viel al snel af! Daarnaast moest ik dan ook nog ik weet niet hoelang de ring verstoppen in de backpack, dat is toch iets minder relax! Dus ik had verzonnen om het dan maar tijdens het foto-moment te doen met alle ouders erbij, als we met de backpacks op de foto moeten voor het thuisfront ;). Daar zou ze het waarschijnlijk het minst verwachten. Hoe dichter we bij het moment kwamen hoe zenuwachtiger ik werd. Daar stonden we dan, backpacks op, lachen naar de camera, en daarna dat moment… ik heb nog wel een leuk foto-moment stamelde ik, de ring uit mijn tas gehaald en op de knie. Mijn voorbereidde woorden kwamen er niet helemaal lekker uit maar gelukkig zei ze wel gewoon ja  (zie ook foto, ring zit op de verkeerde vinger maar dat wordt na de reis gefixt).

Op het moment van schrijven zitten we in de tweede vlucht van de dag, in Nederland is het nu half 4, als we aankomen in Hanoi is het 12 uur ’s-Middags. We hebben al voorgenomen dat we na het inchecken bij het hotel ergens een lekkere massage gaan pakken aangezien we allebei redelijk gesloopt zijn na een hele dag reizen en geen slaap.